“Ze zeggen dat ze groen zijn, maar bruin vind ik ze om mijn vingers bij af te likken” is een bekende uitdrukking die impliceert dat iets er misschien niet uitziet zoals het wordt beschreven, maar dat het toch onweerstaanbaar lekker is. In dit geval gaat het om een voedselitem dat misschien niet de meest aantrekkelijke kleur heeft, maar dat wel ontzettend lekker is om te eten.
De uitdrukking kan worden toegepast op verschillende situaties, maar wordt vaak gebruikt om aan te geven dat iets onverwacht lekker is. Het kan gaan om een gerecht dat er misschien niet zo smakelijk uitziet, maar dat toch een ware smaaksensatie blijkt te zijn. Of het kan slaan op een persoon die niet meteen de meest aantrekkelijke verschijning is, maar die een geweldige persoonlijkheid heeft waar je helemaal voor valt.
De kracht van deze uitdrukking zit hem in de tegenstelling tussen uiterlijk en innerlijk. De groene kleur suggereert misschien iets gezonds, natuurlijks of fris, terwijl de bruine kleur associaties oproept met aardse, rijke smaken. Dit contrast maakt de uitdrukking des te krachtiger en intrigerend.
Het is interessant om te bedenken hoe vaak we ons laten leiden door uiterlijkheden en oppervlakkige indrukken. Deze uitdrukking herinnert ons eraan dat het innerlijk minstens zo belangrijk is, zo niet belangrijker, dan het uiterlijk. Het draait niet om hoe iets eruitziet, maar om hoe het smaakt, voelt of overkomt.
Dus de volgende keer dat je iets ziet dat er misschien niet zo aantrekkelijk uitziet, denk dan aan deze uitdrukking. Misschien is het wel een verborgen pareltje dat je niet mag missen. Het is tenslotte niet voor niets dat ze zeggen: “niet op het uiterlijk afgaan, maar op de inhoud.” Want soms zijn de bruine dingen om je vingers bij af te likken.