“Wat de Duitsers unheimlich noemen” is een term die vaak wordt gebruikt om een gevoel van onbehagen of ongemak te beschrijven. Het is een begrip dat moeilijk te vertalen is naar het Nederlands, maar het komt het dichtst in de buurt bij het begrip “unheimelijk” of “onheilspellend”.
De term “unheimlich” is afgeleid van het Duitse woord “heimlich” dat staat voor vertrouwd of huiselijk. Wanneer iets als “unheimlich” wordt beschouwd, betekent dit dat het vertrouwdheid of veiligheid verliest en een gevoel van dreiging of angst opwekt.
Dit gevoel kan worden opgeroepen door verschillende situaties of omgevingen, zoals verlaten gebouwen, vreemde geluiden in het donker of het gevoel dat er iemand naar je kijkt als je alleen bent. Het kan ook worden veroorzaakt door kunst of literatuur die een donkere of verontrustende sfeer oproept.
Een bekend voorbeeld van het unheimliche gevoel is te vinden in de horrorliteratuur en -film, waarin vaak gebruik wordt gemaakt van onverklaarbare gebeurtenissen, bovennatuurlijke verschijnselen en vreemde personages om de kijker of lezer te laten huiveren.
Het begrip unheimlich is ook nauw verwant met het begrip Freudiaanse psychoanalyse, zoals beschreven door Sigmund Freud. Volgens Freud kan het unheimliche gevoel ontstaan wanneer iets bekends opeens onbekend of vreemd wordt, waardoor het onderbewuste angst en conflicten oproept.
Kortom, wat de Duitsers unheimlich noemen is meer dan alleen maar een gevoel van angst of ongemak. Het is een diep geworteld gevoel van onbehagen dat ons in contact brengt met onze diepste angsten en verborgen verlangens. Het is een begrip dat ons eraan herinnert dat de wereld niet altijd zo veilig en voorspelbaar is als we zouden willen, en dat er altijd een donkere kant is die ons kan verrassen en verontrusten.