Toeschouwers van gevallen steunpilaren
Het is een fenomeen dat we maar al te vaak zien in de maatschappij: steunpilaren die omvallen. Of het nu gaat om bekende personen in de politiek, de sportwereld of het bedrijfsleven, of om mensen uit onze directe omgeving, het kan hard aankomen wanneer zij hun greep op het leven verliezen. En terwijl zij worstelen met de gevolgen van hun val, zijn er altijd toeschouwers die vanaf de zijlijn toekijken.
Deze toeschouwers van gevallen steunpilaren kunnen verschillende motieven hebben om te blijven kijken. Soms is het uit sensatiezucht, het verlangen om te zien hoe iemand die voorheen zo hoog stond, nu ten onder gaat. Anderen kijken misschien uit medelijden, of uit nieuwsgierigheid naar hoe iemand zich gaat herpakken na zo’n val. En dan zijn er nog degenen die simpelweg niet weg kunnen kijken van een ongeluk in slow motion.
Maar wat betekent het eigenlijk om een toeschouwer te zijn van iemand die zijn of haar steunpilaar heeft verloren? Het kan een gevoel van machteloosheid of ongemak oproepen, wetende dat er weinig is dat je kunt doen om te helpen. Het kan ook een les zijn in empathie en mededogen, om te beseffen dat niemand immuun is voor tegenslagen en dat we allemaal kwetsbaar zijn.
Voor de gevallen steunpilaren zelf kan het ook een les zijn, om te leren wie er echt aan hun zijde staat als het erop aankomt. Sommige toeschouwers zullen afhaken zodra de glans eraf is, terwijl anderen juist dichterbij zullen komen om te helpen bij het oprapen van de brokstukken. En voor de toeschouwers zelf kan het een moment van reflectie zijn, om te bedenken hoe zij zelf zouden reageren als zij in dezelfde situatie zouden belanden.
Toeschouwers van gevallen steunpilaren zijn een onvermijdelijk onderdeel van het leven. Het is aan ons om te bepalen wat voor toeschouwer we willen zijn: een sensatiezoeker, een medelijder, of een ware steun en toeverlaat. En wie weet, misschien worden we ooit zelf wel de gevallen steunpilaar waar anderen naar kijken.