Stroming waarbij alleen observeerbaar gedrag als onderzoeksobject wordt beschouwd
Binnen de psychologie zijn er verschillende stromingen die elk hun eigen focus en benadering hebben als het gaat om het bestuderen van menselijk gedrag. Een van deze stromingen is het behaviorisme, waarbij alleen observeerbaar gedrag als onderzoeksobject wordt beschouwd. Dit betekent dat interne processen zoals gedachten en gevoelens buiten beschouwing worden gelaten, en dat het gedrag van individuen puur wordt geanalyseerd op basis van wat er daadwerkelijk waarneembaar is.
Het behaviorisme werd aan het begin van de 20e eeuw ontwikkeld door onder andere John B. Watson en B.F. Skinner. Zij geloofden dat gedrag bepaald wordt door externe factoren, zoals stimuli en beloningen, en dat deze factoren de basis vormen voor het begrijpen en veranderen van gedrag. Door alleen te focussen op observeerbaar gedrag, kon volgens hen een objectieve en wetenschappelijke benadering van de psychologie worden gecreëerd.
Het behaviorisme heeft geleid tot verschillende belangrijke bevindingen en methoden binnen de psychologie. Zo heeft de klassieke conditionering van Ivan Pavlov laten zien hoe gedrag door associatie kan worden aangeleerd, terwijl de operante conditionering van Skinner heeft aangetoond hoe gedrag door beloning en straf kan worden beïnvloed. Deze bevindingen hebben een grote invloed gehad op de praktijk van gedragstherapie en opvoedingstechnieken.
Hoewel het behaviorisme kritiek heeft gekregen vanwege het negeren van interne processen en individualiteit, blijft het een belangrijke stroming binnen de psychologie. Door alleen observeerbaar gedrag als onderzoeksobject te beschouwen, heeft het behaviorisme bijgedragen aan een beter begrip van gedrag en aan de ontwikkeling van effectieve interventies en behandelingen. Het blijft dan ook een waardevolle benadering binnen de psychologie, die nog steeds wordt toegepast en verder ontwikkeld.