Kwam aan huis nadat het op het bovenste deel zo hard regende
Het was een zware regenbui die het bovenste deel van het land teisterde. Straten stonden blank, en het water gutste in stromen van de daken af. Mensen schuilden binnen en hoopten dat de regen snel zou stoppen. Maar voor één persoon betekende de regen juist een onverwacht bezoek.
Kwam aan huis was zijn naam. Hij was een vreemdeling in het dorp, maar zijn komst was altijd een verrassing. Hij was een reiziger die geen vaste verblijfplaats had, en die altijd op zoek was naar een dak boven zijn hoofd. En toen de regen met bakken uit de hemel viel, besloot hij om aan te kloppen bij de eerste de beste woning die hij tegenkwam.
Het was een oud huis, met krakende vloeren en scheve muren. Kwam aan huis klopte aan op de deur en wachtte geduldig tot er werd opengedaan. Een oude vrouw met grijs haar en een vriendelijk gezicht verscheen in de deuropening. Ze keek verbaasd naar de vreemdeling die daar in de stromende regen stond, en nodigde hem uit om binnen te komen.
Kwam aan huis was dankbaar voor de gastvrijheid van de vrouw. Hij schudde zijn natte jas uit en nam plaats aan de keukentafel. De vrouw zette een pot thee op het vuur en schonk twee koppen in. Ze begon te praten over het weer, over de regen en over hoe lang het al geleden was dat het zo hard had geregend.
Terwijl ze samen van hun thee genoten, werd de regen langzaam minder hevig. De lucht klaarde op en de zon brak door de wolken. Kwam aan huis stond op om afscheid te nemen van de vrouw. Hij bedankte haar voor haar gastvrijheid en beloofde dat hij haar ooit nog eens zou terugzien.
En zo verdween Kwam aan huis weer in de wereld, op zoek naar een nieuw dak boven zijn hoofd. Maar de herinnering aan die regenachtige dag en aan de vriendelijke vrouw zou altijd bij hem blijven, als een lichtpuntje in zijn reizende bestaan.